Kiedyś mieszkał w nim Jan Długosz. Był to taki bardzo ważny człowiek w historii Polski, który żył dawno temu, bo w XV wieku aż. Napisał książkę, pt.: „Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego”. Dzięki niemu wiemy dużo o historii naszego kraju.

To właśnie tu czteroletni Staś przeprowadził się razem z rodzicami. W pobliżu jest Wisła, a wokół rozciągały się piękne łąki. Staś chodził tam z mamą i zbierał kolorowe kwiaty, trawy i różne zioła.Później rysował te zioła, w zeszytach nazwanych zielnikami.Czasami zabierał kuzyna Zenona, żeby wspólnie szukali fajnych roślin.Potem te kwiaty układali w pracowni jego taty, wśród rzeźb i posągów. Tata Stasia był rzeźbiarzem i w domu przy kanoniczej miał własną pracownię.

Robił to, ponieważ rzeźby z kamienia albo gipsu, były szare i dla Stasia za mało kolorowe. A kwiaty i zielone trawy, czerwone maki, niebieskie chabry, Biało żółte rumianki i czerwone koniczyny żółte kaczeńce, fioletowe osty, rozjaśniały całą pracownię. Staś bardzo lubił tam przesiadywać. Wyobrażał sobie, że te posągi ożywały, zaczynały mówić i opowiadać różne historie. Później jako dorosły napisze sztukę teatralną o ożywających posągach i Wawelu. Bo dom Długosza jest pod Wawelem, więc widział go kiedy siedział w oknie pracowni swojego taty.

Wawel to zamek w Krakowie, w którym mieszkali Polscy królowie.

Stoi na wzgórzu i jest tam od naprawdę dawna, bo ponad 1000 lat Na początku był drewniany, a potem ciągle się zmieniał i powiększał, więc jak patrzysz na niego, to widzisz, że wygląda jakby był zbudowany z różnych części,bo przez lata dodawano nowe budynki w innych stylach (gotyckim, barokowym czy renesansowym). Więc wygląda trochę jak zlepiony z różnych domów. Kiedy Staś był mały władze austriackie, (bo wtedy Kraków był częścią księstwa austro-węgierskiego), postanowiły wyburzyć część budynków na Wawelu, żeby zrobić sobie miejsce na ćwiczenia wojskowe.

Staś bardzo był z tego niezadowolony i jak już dorósł, razem ze swoim kolegą architektem stworzył model, taką makietę odbudowy zamku. Dodając tam elementy, których jednak nigdy nie było, jak amfiteatr czyli scenę teatralną i arenę czyli taki tor wyścigowy.